Edhe sa njerëz të tjerë do të vrasin politikat kundër emigrantëve?

4 Mars 2023, 08:36, Blog CNA

Edhe sa njerëz të tjerë do të vrasin politikat kundër

Fotografia e trupit të pajetë të Alan Kurdit 2-vjeçar që dergjej në brigjet turke, u shfaq në titujt kryesorë të mediave në vitin 2015. “Kurrë më!” bëri thirrje një media ndërkombëtare e indinjuar, pasi Kurdi dhe familja e tij siriane u mbytën në përpjekje për të ardhur në Evropë dhe për të qenë të sigurt nga tmerret e luftës në vendin e tyre.

Tragjedia e fundit në Mesdhe, që i mori jetën të paktën 62 njerëzve, përfshirë fëmijë, është një kujtesë e fortë se asgjë nuk ka ndryshuar. Kryeministrja e Italisë, Xhorxhia Meloni, shprehu “dhimbjen e saj të thellë”. Presidenti italian, Serxho Matarela, paralajmëroi se tragjedia nuk duhet të lërë “askënd indiferent”, dhe i bëri thirrje Bashkimit Evropian të marrë masa për shmangien e tragjedive të tilla në të ardhmen.

Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula Von der Lejen premtoi të “dyfishojë përpjekjet” kundër emigracionit të paligjshëm. Unë nuk kam dyshim asnjë për sinqeritetin e tyre personal. E megjithatë, institucionet që drejtojnë ata mbajnë përgjegjësi për humbjen e vazhdueshme të jetëve njerëzore në detin Mesdhe.

Politika evropiane ndaj emigracionit vazhdon të dënojë çdo vit me vdekje më shumë se 2000 burra, gra dhe fëmijë që humbin jetën në ujërat e Mesdheut. Qeveria e Melonit ka sabotuar në mënyrë aktive misionet e kërkimit-shpëtimit të udhëhequra nga OJQ-të që përpiqen të shpëtojnë jetë njerëzish në det të hapur.

Sipas legjislacionit të ri të qeverisë së saj, anijet që kanë shpëtuar emigrantë dhe i kanë marrë në bord nuk mund të qëndrojnë në det për të vazhduar misionin e tyre. Ato duhet të shkojnë në portet e caktuara për to në veri të Italisë nga autoritetet italiane, që janë ditë lundrimi larg zonës kryesore të operacioneve.

Kjo ka sjellë një reduktim drastik të kohës që anijet mund të angazhohen në shpëtimin e refugjatëve, dhe sigurisht një rritje të numrit të viktimave. Megjithatë, Evropa ka një përgjegjësi edhe më të madhe për humbjen e jetëve në detin Mesdhe. Varka që u përmbys në brigjet e Kalabrisë po vinte nga Turqia e largët.

Pse nuk u përpoq të ankorohej në Greqi, e cila ndodhej shumë më pranë? Arsyeja është e dyfishtë. Në vitin 2016, qeveria gjermane, e drejtuar në atë kohë nga Angela Merkel, ra dakord për një marrëveshje me Turqinë, që edhe sot e kësaj dite e mbështet me para regjimin jo-liberal të Rexhep Tajip Erdogan, në këmbim të kthimit pas të çdo refugjati që arrin në Greqi në mënyrë të parregullt nga Turqia.

Përveç kësaj, Bashkimi Evropian ka qenë i zënë duke ndihmuar vendet e Ballkanit për të investuar tek policimi dhe menaxhimin e kufijve. Të marra së bashku, rrugët për në Evropë përmes Turqisë, Greqisë ose Ballkanit janë mbyllur, duke i inkurajuar emigrantët të udhëtojnë më larg në perëndim drejt Italisë.

Meloni pretendon me zgjuarsi se ajo thjesht dëshiron të përsërisë me Afrikën Veriore, atë për të cilën Evropa ka rënë tashmë dakord me Turqinë dhe Ballkanin. Evropa, thotë ajo, duhet të nënshkruajë një marrëveshje për të ndalur emigrantët që përpara se të nisin udhëtimin e tyre të rrezikshëm.

Ky sistem është vendosur tashmë pjesërisht:qindra mijëra emigrantë mbahen ilegalisht në kampet e përqendrimit të improvizuar në Libi të drejtuar nga milicitë, ku torturat dhe përdhunimet janë të mirë-dokumentuara. Kjo masë u miratua në vitin 2017 nga qeveria socialdemokrate e Paolo Xhentiloni, aktualisht komisioneri i BE-së për çështjet ekonomike.

Sado imorale që mund të jenë politikat e Melonit, imoraliteti i tyre ndahet edhe nga institucionet italiane dhe evropiane. A mund të jenë gjërat ndryshe? Po. Qindra OJQ, platforma civile dhe bashki kanë mbledhur prej vitesh propozime për një qasje të ndryshme evropiane ndaj migrimit.

Një mision evropian i kërkim-shpëtimit, duhet t’i vendosë gjërat në duart e publikut dhe të kryejë operacione të rregullta në Detin Mesdhe. Emigrantët e shpëtuar në det duhet të rishpërndahen në të gjithë BE-në, dhe marrëveshjet ndërmjet shteteve duhet të shoqërohen me një rol më të madh për komunat.

Pse Franca duhet të bllokojë, le të themi Montpelienë, që të mirëpresë emigrantët e shpëtuar?

Siç argumenton misioni italian i kërkim-shpëtimit “Mediterranea”, trafikimi i paligjshëm i qenieve njerëzore ekziston vetëm sepse nuk ka kanale të ligjshme për migrimin drejt Evropës.

BE-ja duhet të përcaktojë kuotat vjetore për vizat e punës, dhe të organizojë trajtimin e kërkesave nga konsullatat e saj në mbarë botën. Me hapat e saj të fundit për zgjatjen e vizave të punës me Ganën, Gjermania ka dhënë një shembull tjetër që duhet ndjekur.

Sepse shumë njerëz do të preferojnë më mirë të presin, sado gjatë qoftë, në vend të një kalimi të rrezikshëm në shkretëtirës dhe det. Së fundi, duhet të zgjerohen ndjeshëm skemat e migrimit rrethor. Migrimi nuk është kurrë një zgjidhje e mirë për vendet e origjinës, pasi sjell largimin e më të arsimuarve dhe ndarjen e komuniteteve.

Qarkullimi i punës i jep mundësi emigrantëve të vijnë rregullisht në Bashkimin Evropian për një periudhë kohore të kufizuar. Për shembull Spanja planifikon të trajnojë dhe punësojë një grup marokenësh si shoferë kamioni, duke zgjeruar skemat e provuara dhe të testuara tashmë si të suksesshme në sektorin bujqësor.

Tragjedia e fundit në Mesdhe shkakton pikëllim dhe zemërim tek çdo qenie njerëzore, dhe përfaqëson një njollë tjetër në ndërgjegjen e çdo evropiani. Megjithatë, ne duhet ta shohim me dyshim çdo politikan që shfaq empati në përgjigje të saj. Nuk na duhen më lot, por politika për ta ndryshuar situatën.

Shënim:Lorenzo Marsili, filozof, aktivist italian, dhe themelues i “European Alternatives”.

Përkthyer nga CNA.al